عسل گون
یا به عبارت دیگه، عسل گَوَن گَز انگبین
در قدیم برای خوش طعم کردن شیرینی گز، از گیاه گز استفاده می کردند. گون گز، گونه ای از گیاه گز هستش، پسوند انگبین هم به این خاطر به گون گز اضافه میشه که زنبورهای عسل برای تهیه ی عسل از این گیاه استفاده ی زیادی می کنن. کلمه ی انگبین، معادل کاملاً پارسی برای عسل هستش. عسل کلمه ای عربیه، و در زبان شیرین پارسی، به عسل، انگبین می گفتند.
بگذریم.
عسل گز انگبین، خیلی خیلی خوشمزه اس. زمانی که ما بچه بودیم و تقلب توی محصولات غذایی اینقدر نشده بود، همه ی عسلا همین مزه رو داشت، خیلی دلچسب بود. من از پنجم ابتدایی دیگه عسل نخوردم تا زمانی که 26 سالم بود و با یه زنبودار فوق العاده آشنا شدم. بهم گفت بیا توی کار عسل. من گفتم آخه وقتی همش تقلبیه و کسی نمیخره، یعنی اعتماد نمیکنه، من چه تجارتی راه بندازم؟
گفت بیا...
رفتیم سر کندوها. یه مقدار عسل بهم داد، و من با خوردنش رفتم توی 9 سالگیم...عطرش... طعمش همه همونی بود که قبلاً مزه کرده بودم. گفتم این چیه؟ گفت این عسل گون گز انگبینه...
و اینجوری شد که منم شدم عسل فروش...
عسل گز انگبین، بخاطر عطر و طعمش و ملایم بودن مزه اش، طرفدارای زیادی داره. خواص درمانی زیادی هم داره... اول ازهمه اینکه، رگهای خونی رو باز می کنه و برای پوکی استخوان هم مفیده.
اینجا نمیخوام تبلیغ کنم، ولی هر چقدر از این عسل بخواین (البته حداکثر تا 500 کیلو) موجود هست. فقط کافیه یه سر به www.asaltop.ir بزنین. اونجا در خدمت شمام.
