چرا عسل طبیعی برای دیابتی ها بهتر است؟
در مطالب پیشین، در مورد دیابت، عسلی طبیعی و هم چنین شاخص گلوکز صحبت کردیم. فهمیدیم که قند مورد نیاز بدن، گلوکز است و اینکه عسل منبعی سرشار از این نوع قند است. خب! حال یک سوال پیش می آید: اگر قند بدن گلوکز است و در عسل این نوع قند به وفور یافت می شود، پس اگر عسل بخوریم، میزان زیادی گلوکز دریافت می کنیم و این برای کسی که دیابت داشته باشد یعنی مرگ!!! پس شکر می خوریم که دارای قند ترکیبی ساکارز است و بدن باید آن را تجزیه کند و بعد از آن استفاده کند! ولی... ولی... یک چیز را یادتان رفته است: شاخص گلوکز! ... همانطور که گفتیم، شاخص گلوکز یعنی سرعتی که یک ماده ی غذایی در بدن گلوکز خود را آزاد می کند. این شاخص برای شکر 87 است و برای عسل 59! یعنی عسل، گلوکز خود را با سرعت بسیار پایین تری نسبت به شکر، در اختیار بدن قرار می دهد. فرض کنید شما یک بطری بنزین در دستتان است و در کنار آتش ایستاده اید؛ اگر به یک باره بطری را خالی کنید، آتش به شدت شعله ور شده و ممکن است اطرافش را تخریب کند، اما اگر همین بطری را آرام آرام روی آتش خالی کنید، هم آتش روشن می ماند و هم خطری برای اطرافش ایجاد نمی کند.
گلوکز، سوخت اصلی بدن است، اگر به یک باره در بدن آزاد شود، به بدن آسیب جدی می رسد، اما اگر این روند آرام آرام صورت بگیرد، هم موتور بدن گرم می ماند و هم آسیبی به آن نمی رسد.
